جیوه ماده خطرناکی است که در بسیار از مواد غذایی وجود دارد. مصرف مقدار بالا جیوه می تواند به بسیاری از قسمت های بدن شما، از جمله ریه ها، کلیه ها و سیستم عصبی (شامل مغز، نخاع و اعصاب) آسیب برساند. همچنین می تواند باعث مشکلات شنوایی و بینایی شود. میزان جدی بودن آسیب بستگی به میزان جیوه ای دارد که در معرض آن قرار دارید. نوزادانی که در رحم مادر در معرض جیوه قرار می گیرند ممکن است دچار آسیب مغزی و مشکلات شنوایی و بینایی شوند.
خطر جیوه در بارداری
خطر جیوه برای جنین
- مشکلات نورولوژیک: مصرف بیش از حد جیوه می‌تواند به تغییرات نورولوژیک در مغز جنین منجر شود، که باعث اختلال در سیستم عصبی نوزاد می شود.
- تأثیر بر سیستم عصبی: جیوه می‌تواند به کارکرد نوروترانسمیترها و عصب‌های مغزی اختلال وارد کند.
- اختلال در رشد جنین: مصرف جیوه ممکن است به کاهش رشد جسمانی جنین و وزن تولد کودک منجر شود.
خطر جیوه برای مادر
- آسیب کلیوی: جیوه ممکن است به کلیه‌ها آسیب وارد کرده و عملکرد آنها را تخریب کند.
- مشکلات قلبی: جیوه می‌تواند به قلب و عروق خونی آسیب بزند.
- مشکلات سیستمی: ممکن است به ایجاد مشکلات از جمله درد مفاصل، خستگی، و مشکلات پوستی منجر شود.
مواد غذایی که مقدار جیوه بالایی دارند
- ماهی: برخی از ماهی‌ها، به ویژه ماهی‌های بزرگ دریایی مثل مرلین، تونا، کینگ مکرل، شنگر و ماهی‌های تن می‌توانند مقادیر بالایی از جیوه در خود داشته باشند. برای زنان باردار و کودکان، مصرف این ماهی‌ها باید محدود شود.
- مرکبات ترش: پوست مرکبات ترش مانند نارنگی و لیمو به طور معمول دارای مقادیر کمی جیوه هستند. اگر مرکبات ترش را در مقدار زیادی مصرف کنید، ممکن است مقادیر جیوه افزایش یابد.
- کلم: برخی از انواع کلم ممکن است جیوه کمی را از خاک جذب کنند. این مقادیر معمولاً کمتر از ماهی و مرکبات ترش هستند و مصرف کلم به طور عمومی معقول است.
- آب شرب: اگر آب آشامیدنی شما از لوله‌های آب که از لوله‌های جیوه‌دار تولید شده باشند، عبور کند، ممکن است مقادیر کمی جیوه در آب شرب وجود داشته باشد. اکثر جوامع اقداماتی برای کاهش مقدار جیوه در آب شرب انجام داده و آب آشامیدنی را به شکل ایمن مصرفی تأمین می‌کنند.
چه ماهی های مقدار جیوه کمی دارند؟
ماهی‌های کوچک و کم‌رنگ دارای مقادیر کمتری از جیوه هستند در مقایسه با ماهی‌های بزرگ دریایی که در بالای زنجیره غذایی قرار دارند. ماهی‌های کوچک عمدتاً از ماهی‌های آبهای کم‌عمق و مخازن پلانکتونی تغذیه می‌کنند، در حالی که ماهی‌های بزرگ دریایی می‌توانند میوه‌های دریایی بزرگتر را مصرف کرده و جیوه بیشتری در اجزای خود نگه دارند. بنابراین، برخی از ماهی‌های کوچک و ماهی‌های آب شیرین معمولاً میزان کمتری از جیوه دارند. به عنوان مثال:
- ماهی سالمون: ماهی‌های کوچک سالمون (Salmon) و ماهی Trout معمولاً مقدار کمتری از جیوه دارند.
- ماهی‌های کوچک دریایی: بعضی از ماهی‌های کوچک دریایی مانند (Smelt) و اسکامپ (Scampi) نیز ممکن است مقدار کمتری از جیوه داشته باشند.
- ماهی‌های آب شیرین: ماهی‌های آب شیرین معمولاً مقادیر کمتری از جیوه دارند. بعضی از انواع ماهی‌های آب شیرین مثل ماهی قزل‌آلا که در برخی مناطق پرورش داده می‌شوند
دیگر مواد حاوی جیوه
اگر ممکن است در محل کار خود (مانند مطب دندانپزشکی یا انجام کارهای برقی، شیمیایی یا معدنی) در معرض جیوه قرار بگیرید، در مورد اقدامات احتیاطی با رئیس خود صحبت کنید. به عنوان مثال، ممکن است در مطب دندانپزشکی کار کنید، کارهای الکتریکی، شیمیایی یا معدنی انجام دهید یا از جیوه برای تولید محصولات استفاده کنید. از شما بپرسید که آیا می‌توانید در دوران بارداری به موقعیت یا کار دیگری بروید.
پرکردگی دندان ساخته شده از آمالگام
آمالگام حاوی جیوه عنصری، نقره و سایر فلزات است. مقادیر کمی جیوه از این مواد پر شده می تواند وارد هوایی شود که تنفس می کنید. پر کردن آمالگام برای بزرگسالان و کودکان بالای 6 سال بی خطر است. اما ممکن است برای زنان باردار خطرناک باشد.
- باتری برخی از باتری های سلولی دکمه ای، مانند باتری های ساعت ها
- کرم های روشن کننده پوست ساخته شده در خارج از ایالات متحده (محصولات امریکایی مجاز به استفاده از جیوه نیستند)
